s’ Morgens opstaan in het Snooze Hotel in Salzburg ging op het gemak, maar toch vroeg. 07.30 aan het ontbijtje, waarbij het ultra eenvoudige koffieapparaat absoluut niet voor de zelfbediening was. Zo kraaide een wat op leeftijd zijnde Oosterijkse Heks. De reden daarvan waren alle ontbijtende teams een raadsel. Verder prima hotel waar helemaal niets recht is gecontstrueerd en ontworpen is door een overijverige design nicht.
Na het ontbijt om 08.00 uur sharp werd de sleutel van onze ouwe trouwe BMW omgedraaid. Een bekende roffel laat zich horen. Net de olie gechecked (de hele run geen drupke eraf), water ok. Begin bijna nonchalant te worden in de ochtendcontrole. We besluiten dat ik de eerste honderden kilometers voor mijn rekening neem. De bestuurdersstoel staat nog op half lig houding (de stand waarin ik het fijnste zit). Alles loopt gesmeerd. De tom tom waarvan het stemgeluid zich alleen laat horen als ze echt zin heeft, geeft aan dat er bijna 1000 kilometer op ons wachten, en dat we om 17.00 uur thuis kunnen zijn. Mwha, das maar tikken.
Maar dan. Na ongeveer 500 kilometer aan snelweg met een snelheid van soms 200 (op de teller), dan weer 150. Maar in ieder geval zo veel mogelijk op de fast lane in Germany. Dan ineens gaat de Beamer anders reageren. Het vertrouwde geluid verstomd en wat ik ook doe het vermogen valt weg, de toerenteller zakt weg en na veel pompen op het gaspedaal geeft de Beamer nog een paar ploffen en valt in een diepe slaap. Ik roep tegen een wegdommelende navigator, ik ben hem kwijt…… demart schrikt wakker en zegt ineens NAAR RECHTS, PARKING. Alsof ze in haar laatste kracht ons de parking laat halen. (10 kilometer terug reden we met 80 km/h in een bauwstelle waarbij we kilometers lang tussen 2 betonnen muren moesten rijden en er geen ontsnappen mogelijk was geweest).
En daar stonden we voor het eerst stil in Duitsland. Ik probeerde nog een keer te starten en hij sloeg wel aan, maar ik hoorde al dat dit niet de Beamer was die we gewend waren. Met een zeer onregelmatig plof brom pluf plaf bam………werd het heel stil. De navigatie bleef steken op 600 kilometer tot thuis. Met grote vraagtekens keken we elkaar aan. Pijnlijke situatie op een piepklein parkeerterrein nabij het plaatsje Erlangen in Duitsland. Er zat niet anders op dan voor het eerst de rode gereedschapskist ter hand te nemen. De halve kofferbak moest eerst ontruimd worden. Met tegenzin sleepte ik de koffer naar de motorkap van de BMW. Systematisch maar toch met enige vragen en discussie werden plannen gemaakt wat te doen. Eerst werd een tweet geplaatst. Het zonnebankteam Roet du Soleil werd ge-sms’t. Reactie kwam van Roet na enige tijd, dat ze nog voor Munchen reden. Dat zou nog wel even duren, en of ze konden helpen was dan nog de vraag. Maar in ieder geval bedankt voor jullie reactie mannen. Verschillende teams reden voorbij….maar de run was duidelijk over en knalde gestaag verder….mmmmm. Ik ging onderzoeken of er vonk was. Bougie er uit, en kijken. Zag er bijna nieuw uit en dit moet vonken. Cilinderkopdeksel weer gemonteerd. Krijgt ons mormel wel benzine? De tank was wel bijna leeg maar het lampje brande nog niet. Gisteren ook tot aan het lampje gereden dus er moet nog peut in zitten. Benzine leiding los gemaakt, en een leeg melkpak diende als opvangbak…Ik roep naar Mart dat het contact aan mag en gestart mag worden……..er komt geen benzine aan bij het blok is mijn conclusie. Ik zeg tegen mijn medestrijder dat waarschijnlijk de benzinepomp na 20 jaar trouwe dienst naar de eeuwige jachtvelden is vertrokken. Wat nu. We besluiten bij de ingang van de parking met het rallybordje van de carbagerun een team op te vangen. Na 5 minuten komt team “nooit mee geknikkerd” aan rijden en meteen gaat de richtingaanwijzer van hun Volvo met strooibaal(?) aan.
De zeer behulpzame gasten zijn geen automonteurs of techneuten maar bieden alle hulp die ze kunnen en denken mee. Een van de mannen vraagt is er een zekering defect ? Oja even kijken….ik zie een doorgebrande zekering van 20 amp zitten. We krijgen weer hoop. Ik verwissel de zekering, maar dit bied geen uitkomst. Slaat niet aan. Ik probeer met materiaal van onze helpers een bypass te maken om spanning op de benzinepomp te krijgen. We horen niets draaien.
We redeneren verder en buigen ons over de benzinepomp en over de motorruimte terwijl demart dienst doet als verbindingscentrum waarbij werkelijk de telefoon om de 30 seconden lijkt te rinkelen (het thuisfront draait op volle toeren). De tweet…..dat er een team stil staat lijkt een schreeuw in een gortdroge woestijn. Wordt er tijdens de run altijd geholpen, lijkt het er nu ineens op dat na de prijsuitreiking weer een –ieder voor zich mentaliteit ontstaat-. (uitzonderingen daargelaten).
De mannen van de Volvo hebben –voor de zekerheid- enkele liters benzine in de tank gegooid. En ik richt me inmiddels (na telefonisch advies van garagesponsor Van Boxel) op de relais van de benzinepomp. Deze verwissel ik met een zelfde type. Ik ga moedeloos zitten en draai nog een keer aan de contactsleutel…………whomwhomwhomwhom..yes daar is onze Beamer weer. Iedereen kijkt elkaar aan, was het nu de benzine of het relais. Ik weet na veel overweging dat het relais de boosdoener moet zijn geweest. Omdat we heel de week de naald van de benzinemeter veel dieper was weggezakt dan stond waarmee we stil kwamen te staan. 2.5 uur na de plotselinge stilte lijkt alles op het spoor te komen.
We hebben gelijk getankt met de Volvo in ons kielzog. Zo hebben we nog een half uur achter het behulpzame team gereden, just in case. Maar alles ging zoals we al een week gewend waren;probleemloos.
Na het half uur gooide we het tempo omhoog en haalde de Volvo in, vier duimen gingen omhoog en met de kick-down roggelde de Beamer langszaam uit het zicht van de Volvo. MANNEN VAN TEAM –NOOIT MEE GEKNIKKERD- HARTELIJK DANK VOOR JULLIE HULP EN MEEDENKEN HET HEEFT ZEKER GEHOLPEN OM ONS WEER ON THE ROAD TE KRIJGEN.
Later zagen we het zebrateam met de stokoude Mercedes over de vluchtstrook rijden. Ik verbaase me heel de week al dat deze auto elke dag weer op de finishlocatie aanwezig was. Het motorblok (volgens mij een 230.4) klonk alsof een ondeugende kleuter er een zak knikkers in het leeggekiept. Ik zei nog tegen Mart, hij loopt nog steeds hoe is het mogelijk. Maar dit bleek later toch anders. Hij was op de vlucht strook waarschijnlijk aan de laatste kilometers bezig. Opgetakeld en afgevoerd lazen we later. Omdat hij in ons zicht gewoon leek te rijden, hebben we geen actie ondernomen.
Verder zijn we zonder een 1 misfire naar huis geboenderd.
Wij kijken terug op een zeer gezellige run van 2012.
Volgend jaar…..gaan we er weer voor hopen we. Met de Beamer, en gaan we hem nog wat modificatie geven in de loop van het jaar.
Iedereen bedankt voor de steun en het meedenken, hulp op afstand en op de Duitse parking, uiteraard de sponsors, RST advocaten, I-KOOK, Groen Juridische Diensten, Johan van Ras & Joost Hanegraaf Gerechtsdeurwaarders en Incassospecialisten voor de financiele bijdragen, en Van Boxel Autobedrijf voor alle hulp, de apk en liters koelvloeistof.
Greetingz en tot volgend jaar, Team nr 10 REAL MEN (the real shark) REAL CARS.
Door: John
www.realmenrealcars.co.cc
Geen opmerkingen:
Een reactie posten