Gelukkig hebben we de foto's nog

Bekijk al onze foto's uit de Carage Run 2012.

Volle sjars huiswaarts…….of toch niet?

s’ Morgens opstaan in het Snooze Hotel in Salzburg ging op het gemak, maar toch vroeg. 07.30 aan het ontbijtje, waarbij het ultra eenvoudige koffieapparaat absoluut niet voor de zelfbediening was. Zo kraaide een wat op leeftijd zijnde Oosterijkse Heks. De reden daarvan waren alle ontbijtende teams een raadsel. Verder prima hotel waar helemaal niets recht is gecontstrueerd en ontworpen is door een overijverige design nicht. Na het ontbijt om 08.00 uur sharp werd de sleutel van onze ouwe trouwe BMW omgedraaid. Een bekende roffel laat zich horen. Net de olie gechecked (de hele run geen drupke eraf), water ok. Begin bijna nonchalant te worden in de ochtendcontrole. We besluiten dat ik de eerste honderden kilometers voor mijn rekening neem. De bestuurdersstoel staat nog op half lig houding (de stand waarin ik het fijnste zit). Alles loopt gesmeerd. De tom tom waarvan het stemgeluid zich alleen laat horen als ze echt zin heeft, geeft aan dat er bijna 1000 kilometer op ons wachten, en dat we om 17.00 uur thuis kunnen zijn. Mwha, das maar tikken.

Maar dan. Na ongeveer 500 kilometer aan snelweg met een snelheid van soms 200 (op de teller), dan weer 150. Maar in ieder geval zo veel mogelijk op de fast lane in Germany. Dan ineens gaat de Beamer anders reageren. Het vertrouwde geluid verstomd en wat ik ook doe het vermogen valt weg, de toerenteller zakt weg en na veel pompen op het gaspedaal geeft de Beamer nog een paar ploffen en valt in een diepe slaap. Ik roep tegen een wegdommelende navigator, ik ben hem kwijt…… demart schrikt wakker en zegt ineens NAAR RECHTS, PARKING. Alsof ze in haar laatste kracht ons de parking laat halen. (10 kilometer terug reden we met 80 km/h in een bauwstelle waarbij we kilometers lang tussen 2 betonnen muren moesten rijden en er geen ontsnappen mogelijk was geweest).

En daar stonden we voor het eerst stil in Duitsland. Ik probeerde nog een keer te starten en hij sloeg wel aan, maar ik hoorde al dat dit niet de Beamer was die we gewend waren. Met een zeer onregelmatig plof brom pluf plaf bam………werd het heel stil. De navigatie bleef steken op 600 kilometer tot thuis. Met grote vraagtekens keken we elkaar aan. Pijnlijke situatie op een piepklein parkeerterrein nabij het plaatsje Erlangen in Duitsland. Er zat niet anders op dan voor het eerst de rode gereedschapskist ter hand te nemen. De halve kofferbak moest eerst ontruimd worden. Met tegenzin sleepte ik de koffer naar de motorkap van de BMW. Systematisch maar toch met enige vragen en discussie werden plannen gemaakt wat te doen. Eerst werd een tweet geplaatst. Het zonnebankteam Roet du Soleil werd ge-sms’t. Reactie kwam van Roet na enige tijd, dat ze nog voor Munchen reden. Dat zou nog wel even duren, en of ze konden helpen was dan nog de vraag. Maar in ieder geval bedankt voor jullie reactie mannen. Verschillende teams reden voorbij….maar de run was duidelijk over en knalde gestaag verder….mmmmm. Ik ging onderzoeken of er vonk was. Bougie er uit, en kijken. Zag er bijna nieuw uit en dit moet vonken. Cilinderkopdeksel weer gemonteerd. Krijgt ons mormel wel benzine? De tank was wel bijna leeg maar het lampje brande nog niet. Gisteren ook tot aan het lampje gereden dus er moet nog peut in zitten. Benzine leiding los gemaakt, en een leeg melkpak diende als opvangbak…Ik roep naar Mart dat het contact aan mag en gestart mag worden……..er komt geen benzine aan bij het blok is mijn conclusie. Ik zeg tegen mijn medestrijder dat waarschijnlijk de benzinepomp na 20 jaar trouwe dienst naar de eeuwige jachtvelden is vertrokken. Wat nu. We besluiten bij de ingang van de parking met het rallybordje van de carbagerun een team op te vangen. Na 5 minuten komt team “nooit mee geknikkerd” aan rijden en meteen gaat de richtingaanwijzer van hun Volvo met strooibaal(?) aan. De zeer behulpzame gasten zijn geen automonteurs of techneuten maar bieden alle hulp die ze kunnen en denken mee. Een van de mannen vraagt is er een zekering defect ? Oja even kijken….ik zie een doorgebrande zekering van 20 amp zitten. We krijgen weer hoop. Ik verwissel de zekering, maar dit bied geen uitkomst. Slaat niet aan. Ik probeer met materiaal van onze helpers een bypass te maken om spanning op de benzinepomp te krijgen. We horen niets draaien. We redeneren verder en buigen ons over de benzinepomp en over de motorruimte terwijl demart dienst doet als verbindingscentrum waarbij werkelijk de telefoon om de 30 seconden lijkt te rinkelen (het thuisfront draait op volle toeren). De tweet…..dat er een team stil staat lijkt een schreeuw in een gortdroge woestijn. Wordt er tijdens de run altijd geholpen, lijkt het er nu ineens op dat na de prijsuitreiking weer een –ieder voor zich mentaliteit ontstaat-. (uitzonderingen daargelaten). De mannen van de Volvo hebben –voor de zekerheid- enkele liters benzine in de tank gegooid. En ik richt me inmiddels (na telefonisch advies van garagesponsor Van Boxel) op de relais van de benzinepomp. Deze verwissel ik met een zelfde type. Ik ga moedeloos zitten en draai nog een keer aan de contactsleutel…………whomwhomwhomwhom..yes daar is onze Beamer weer. Iedereen kijkt elkaar aan, was het nu de benzine of het relais. Ik weet na veel overweging dat het relais de boosdoener moet zijn geweest. Omdat we heel de week de naald van de benzinemeter veel dieper was weggezakt dan stond waarmee we stil kwamen te staan. 2.5 uur na de plotselinge stilte lijkt alles op het spoor te komen. We hebben gelijk getankt met de Volvo in ons kielzog. Zo hebben we nog een half uur achter het behulpzame team gereden, just in case. Maar alles ging zoals we al een week gewend waren;probleemloos. Na het half uur gooide we het tempo omhoog en haalde de Volvo in, vier duimen gingen omhoog en met de kick-down roggelde de Beamer langszaam uit het zicht van de Volvo. MANNEN VAN TEAM –NOOIT MEE GEKNIKKERD- HARTELIJK DANK VOOR JULLIE HULP EN MEEDENKEN HET HEEFT ZEKER GEHOLPEN OM ONS WEER ON THE ROAD TE KRIJGEN.

Later zagen we het zebrateam met de stokoude Mercedes over de vluchtstrook rijden. Ik verbaase me heel de week al dat deze auto elke dag weer op de finishlocatie aanwezig was. Het motorblok (volgens mij een 230.4) klonk alsof een ondeugende kleuter er een zak knikkers in het leeggekiept. Ik zei nog tegen Mart, hij loopt nog steeds hoe is het mogelijk. Maar dit bleek later toch anders. Hij was op de vlucht strook waarschijnlijk aan de laatste kilometers bezig. Opgetakeld en afgevoerd lazen we later. Omdat hij in ons zicht gewoon leek te rijden, hebben we geen actie ondernomen. Verder zijn we zonder een 1 misfire naar huis geboenderd.

Wij kijken terug op een zeer gezellige run van 2012. Volgend jaar…..gaan we er weer voor hopen we. Met de Beamer, en gaan we hem nog wat modificatie geven in de loop van het jaar.

Iedereen bedankt voor de steun en het meedenken, hulp op afstand en op de Duitse parking, uiteraard de sponsors, RST advocaten, I-KOOK, Groen Juridische Diensten, Johan van Ras & Joost Hanegraaf Gerechtsdeurwaarders en Incassospecialisten voor de financiele bijdragen, en Van Boxel Autobedrijf voor alle hulp, de apk en liters koelvloeistof.

Greetingz en tot volgend jaar, Team nr 10 REAL MEN (the real shark) REAL CARS.

Door: John
www.realmenrealcars.co.cc

Dag 5 - Rijeka – Salzburg

Letterlijk vroeg uit de veren weer vandaag (in mijn slaapzak zitten echte veren namelijk) want volgens de organisatie hebben ze de mooiste route van de week voor vandaag bewaard. Met de route en de opdrachten voor vandaag verlaten we het circuit van Rijeka. Zoals gebruikelijk op de laatste dag zijn de opdrachten niet erg spannend. Vragen waarvan je de antwoorden maar moet gokken zoals: Hoeveel nummers speelde de band (die er heel de run bij was) op een bepaalde avond. Tja, geen idee, want als de band begon liepen wij meestal hard weg. 

Eerst moeten we een stukje over de snelweg om ergens de afslag Koper te nemen. Na een tijdje op de snelweg zegt John: “Volgens mij zijn we te ver gereden”. Dus omdraaien en weer zo'n 15 kilometer terug rijden. Toch blijken meer teams dezelfde fout te maken want ze blijven aan de andere kant voorbij komen. Afslag Koper genomen en vanaf dan is het feest, berg op, berg af. Schitterende natuur. Nooit geweten dat Slovenie zo mooi is. Slovenië is misschien ook niet de eerste bestemming die bij je op komt als je aan vakantie toe bent, maar het schijnt wel een van de groenste landen van Europa te zijn en dat kan best wel eens kloppen. En ‘s winters wordt er zo te zien veel geskied.

Ergens in het dal van de Soča voor het plaatsje Tolmin geef ik het stuur over aan John. Ondertussen worden de Bergen hoger en steiler. De kamikazepiloot naast me dwingt de Beamer om tot het uiterste te gaan. De winterbanden voor gieren het uit van angst bij gebrek aan grip.

Ergens bij een meer de auto even  op een parkeerplaatsje bij een restaurantje gezet. De laatste boterhammen uit de koelbox gehaald en het laatste blik tonijn opengetrokken. Daarna nog even de WC opgezocht wat ik overigens elke twee uur ongeveer doe (lees: hoognodig moet doen) vanwege een plotseling optredende afwijking van het gebruikelijke ontlastings- of defecatiepatroon. Ergens heeft er iets op de BBQ gelegen wat niet goed is gevallen denk ik. Als ik voorzichtig (lees: wel heel erg voorzichtig) weer in de auto stap buldert John het uit van het lachen, wat niet onopgemerkt blijft. "Jullie hebben plezier", roept iemand van een ander team.  Dat klopt al kunnen we dat niet (meer) van alle deelnemers zeggen. Een Audi is frontaal op een vrachtwagen geknalt horen we weer van iemand anders. Geen gewonden gelukkig, alleen blikschade. Hij scheen ook wel als een gek te rijden en dat moet je natuurlijk niet doen :) Lekker rustig toeren en genieten van de omgeving, dat doen wij ook (soms).

We zetten koers richting Villach dat wordt omgeven door de Alpen en net als we denken dat het niet steiler kan, dient zich een nieuwe berg aan, nog steiler dus. In de sportstand stuiven we langzaam naar boven. We twijfelen eraan of alle auto’s dit gaan redden. Inmiddels kruipen de Volvettes voor ons de berg op. Anton, zoals hun Volvo heet, lijkt het te willen opgeven. Als we ze net hebben ingehaald valt het hele spul stil. “Ga maar even kijken of ze hulp nodig hebben” zeg ik tegen John, die in de inmiddels  stromende regen een stukje terug loopt en vraagt of ze hulp nodig hebben, om meteen te worden teruggestuurd. “Nee, dat doet hij wel vaker” is het antwoord. Nou, dan niet. Verder knallen maar naar Salzburg, de eindbestemming en finish van de Carbage Run 2012.

De finish is bij de Stiegl bierbrouwerij, de grootste privé brouwerij van Oostenrijk. Blijkbaar dacht d’n ouwe Stiegl dat er 500 rustige nette mensen met keurige klassiekertjes langs kwamen en hij schrok zich dan ook een hoedje toen hij de meer dan 1500 deelnemers met hun bolides zag aankomen. Het gevolg was dat we geen lawaai mochten maken, rustig aan het terrein op. Erg jammer. Gelukkig brouwen ze wel lekker bier. Voor de prijsuitreiking nog wat ouwehoeren met andere deelnemers. Respect voor de mannen met de Reliant, (de 3-wieler) ze hebben het zwaar gehad maar toch gehaald. Van de prijsuitreiking zelf was niets te verstaan. Een binnenplein met meer dan 1500 man en dan een geluidsinstallatie van 10 watt ofzo, zodat alleen de eerste drie rijen iets konden horen. Maar goed, het podium hoeven we toch niet op. 

Uiteindelijk ons hotel opgezocht. Eindelijk een echte douche en een echt bed! Terwijl John fris gedouched meteen snurkend op bed viel heb ik (via een wederom belabberde wifi verbinding) nog even de thuisfronten gecontacteerd. Morgen zijn we weer thuis. Wederom een probleemloze, geweldige Carbage Run gereden.

Door: Martin

www.realmenrealcars.co.cc

Dag 4 - Budapest - Rijeka

Wederom een update van vandaag. Maar eerst even de nacht beschrijven. Omdat we nogal dorstig waren, zijn we gelijk wat pilseners gaan bestellen. Hierdoor schoot de bbq erbij in. Maar omdat bier op een lege maag niet best is, toch de potkachel bbq opgevuurd. En wel in de regen. Enkele verbaasde blikken verder was toch ons vlees klaar. Lekker gegeten bij de autohemel verlichting. Top. Wel ietwat nat. Maar gewoon deurknallen en ideeën niet naast je neerleggen.

Ook  de tent kwam niet uit de zak. Gewoon onder het afdak van het restaurant bij de keukeningang geslapen. Met mijn kingsize airbed. En we hebben allebei top geslapen buiten. in de vroegte had de plaatselijke bakker zelfs de bestelling al gebracht en voor de deur gezet van de keuken. Normaal doet hij de deur open en zet het binnen, maar nu niet bij uitzondering. Dit kwam omdat er twee Brabanders voor de Hongaarse keukendeur lagen. En maar denken dat het onze bestelling was. Kortom de broodjes waren heerlijk. Mart zei; luxe camping krijde brooikes bij, en worden zelfs bij de slaapzak geserveerd.

Dan de dag van Budapest naar Rijeka. Een mix van mooie snelweg door prachtig gebied en ook super stuurwegen in de bergen. En hier doen wij het zo dat de een als zijnde navigeerd en de andere alles uit de kast haalt om deze passen zo snel af te raffelen als mogelijk. De geweldige beamer doet de rest: vol in toeren -sportstand- giert het 6 cilindertje het uit van plezier. Top ding.

Gisteren al vol op der mieter gehad met ongelooflijk slechte wegen, waarbij alles kraakte en bonkten en ze alles moest geven. Daarbij het onverhard, wat de auto echt niet leuk vindt. De rijstijl, en dan blijft ook nog alles heel. Dat kunnen ze niet alle 530 zeggen. Inmiddels zijn er genoeg teams uitgevallen. Zelfs bij een Renault een door midden gebroken achteras......zoek het dan maar eens uit.

Vandaag ook flink geklommen. Vrachtwagens die naar boven kruipen.....dat gaat bij ons met 6000 en 7000 toeren per minuut. Volle sjars. Wel respect voor de mannen van de Reliant Robin (3 wieler) met 45 pk, en de mannen van de Trabant met aanhanger met26 pk. Echte bikkels. Hier in Rijeka is het weer een giga feest. Supergezellig, en alles kan.... we staan op een circuit terrein. en het vuurwerk klapt om je heen, vuurpijlen...minibikes razen dwars door alles heen, mega stereo's toeteren een kakofonie van muziek door elkaar.  Sirenes en noem het maar.......niemand zeikt niemand klaagt. Iedereen is gek en dolgelukkig, wat een leven deze week.

Door: John

www.realmenrealcars.co.cc

Dag 3 - Krakow - Budapest

Zo, even een stukje van de dinsdag rijder. Dit omdat demart het zeer zwaar in de rug had, dusdanig dat hij zelfs voor de hele dag mijn navigator was. Geen probleem, hierdoor kon ik lekker met het machien aan de slag. Even wat over deze heerlijkheid. Wat is ze toch heerlijk qua stemgeluid. Een vrouwelijke zwoele deeptone. Haar drinkgedrag is ook al matig voor haar zes pitjes. En gevoelig als je haar de sporen wil geven. Deze dame, onze sharky Beamer heeft tot nu toe (3e dag) 2500 kilometers geen enkel klapje verkeerd gegeven. Dat hadden wij in februari niet durven dromen. Haar winterslaap was zo heftig. Maar goed, hoe staat jou vriendin of vrouw 's morgens op?

Ook vandaag dag 3 naar Budapest heeft de auto het weer zeer zwaar gehad. Ongelofelijke slechte asfalt wegen. Met gaten zo groot als wasteilen. Kiezels, grind enz. Zelfs grind tussen de linkerschijfrem gehad. Schraaaaaaaap. Maar na een paar keer achteruit en vooruit ging het weer ok. In de bergen was het genieten. Paar volle sjars op het pedaal, en met een rauwe rasp trok hij zonder problemen 12% waar anderen stil leken te staan. 

Over de punten kan ik snel zijn. Ze zijn zeer pittig te noemen. Vandaar dat we dag 2 roemloos ten onder gingen. 0 dus. Maar de 3e dag herpakten we ons weer met een goede score. Ook heeft een plaatselijke steenhouwer zich nog in het zweet voor ons gewerkt om een steen van exact 10 kg te bikken. Het bleek 10.5 te zijn. Gedvers.

Verder moet ik zeggen dat ik een heerlijk luchtbed heb. Ton bedankt.

Alleen qua grote is het ietwat too much. Maandagavond ging hij gemakkelijk in de tent, maar dinsdag.....paste hij ineens niet meer. Lag ik met de voeten buiten. kleinigheidje hou je altijd. Mart daarintegen had te stellen met een luchtbed waar ik normaal mensen aan het strand mee bezig zie. Vandaar de ondraaglijke rugpijn elke ochtend. Maar ik adviseerde hem wel om daarop te blijven liggen. Je kunt beter op een plank liggen dan zacht voor wat betreft rugklachten te verminderen. En het advies schijnt ook nog te werken. Hij heeft dag 3 bijna alle kilometers achter het stuur opgevreten.

De douches op de camping (lees grasveld met feestlocatie) zijn zeer goed. Teminste als je van ijswater rechtstreeks opgepomp uit de bergrivier temperaturen houdt. Ik werd er zelfs even kortademig van. Godvers, maak het een tiende kouder en er onstaat ijs. Maar toch heerlijk gedoucht. En topfit de autocontrole uitgevoerd op dag 3.

Verder kan ik zeggen dat ik (of we) weer veel interressante gesprekken gevoerd hebben met dito mensen. En wat zijn de finishlocaties een ongelofelijke georganiseerde puinhoop. Geluiden door elkaar maken (type zeer hard) is iedereen kampioen in. Even tot zo ver.

Door: John

www.realmenrealcars.co.cc

Dag 2 - Dresden - Krakow

Dat pilsje ging er gisterenavond ook wel in al viel het niet mee om te bestellen aan de bar van City Beach in Dresden, de finish van dag 1. Als je wilt bestellen moet je per se een gelijk aantal lege glazen, of plastic bekers (waar je zelfs ook nog statiegeld voor moet betalen) inleveren, wat erg lastig is als je net aankomt. Maar goed, uiteindelijk toch wat lauw bier achterover gegooid en na een gezellige avond om een uur of twee de slaapzak ingedoken. Het tentje opgezet naast de auto op het parkeerterrein bij de finish en met enige moeite John zijn bijna twee meter hoge luchtbed eringeschoven. Afgesproken met team Roet de Soleil om 's morgens ergens te ontbijten. Vanmorgen dus eerst weer even langs de Lidl en meteen maar op de parkeerplaats de eieren in de pan gegooid. Vers bakkie koffie van het bakkertje, van wie de vrouw achter de balie onze auto's echt zzzupergeil vindt.

Na het ontbijt meteen in de file. De temperatuurmeter van de Beamer loopt aardig op en om te voorkomen dat we warm lopen de kachel maar vol aan, zodat hij de hitte kwijt kan. Nu was de dag al stralend begonnen, maar met de kachel op 26 drijven we bijna de auto uit. Zodra we weer door kunnen rijden kan hij weer uit. Via een mooie route door Tjechie waar de mensen allemaal zwaaiden en wij weer terug natuurlijk, via prachtige bergwegen door kleine dorpjes, uiteindelijk weer via Duitsland in Polen aangekomen. De auto weer vol getankt en even gestopt  bij een volgende parkeerplaats op zoek naar wifi. Helaas geen geluk tot nu toe wat dat betreft. Gezellig is het er wel. Veel teams aanwezig en de pussywagon heeft de stereo weer op 10 staan.

Voor de opdrachten moeten we in Polen zijn. Flesje Wodka van het merk Polonaise van maximaal 200 ml, condoom met kiwismaak zien te scoren. En wat moeilijker, een origineel instructieboekje van een FSO Syrena 105 zien te bemachtigen. Voor degene die nu denken: wat is een FSO. In Polen omschrijven ze dat als zijnde een auto. En als we bij de finish (in het kader van: hoe lang is een chinees?) een hele lange chinees (met paspoort)  inleveren krijgen we 10 extra punten. Het zou natuurlijk mooi zijn als je  een hele lange chinees tegen komt die net aan zijn FSO aan het sleutelen is, met het instructieboekje in de ene hand en een flesje Polonaise Wodka in de andere en een kiwismaak condoom om zijn ..., maar die kans acht ik niet erg groot.

Inmiddels is het 22.00 uur en hebben we, een half uur voor de finish, nog geen punt te pakken. Vandaag veel gereden. We hebben de geadviseerde route genomen, die helaas veel te lang over een saaie snelweg door Polen liep, waarvoor we nog tol moesten betalen ook. Maar goed, op de snelweg is het moeilijk punten scoren dus zodra we de snelweg af zijn, op zoek naar de Wodka (dit lijkt ons de makkelijkste opdracht). Na lang zoeken en alle drankwinkels te hebben bezocht die we onderweg zijn tegengekomen, zie ik in een klein zaakje, die net op het punt staat om te gaan sluiten een fles staan. Maar dit is er een van 700 ml en kleiner hebben ze niet. Het lijkt erop dat we voor het eerst de dag helemaal zonder punten gaan afsluiten. Balen, maar we hebben onderweg nog wel lekker gegeten voor weinig in een restaurantje. De BBQ krijgt dus een dag rust.   

Door: Martin
www.realmenrealcars.co.cc

Dag 1 - Hardenberg - Dresden

Gisterenavond om precies 21.21 uur hotel De Olde Heerd binnengetreden. Na enige verwarring over hoeveel kamers voor hoeveel personen wij gereserveerd hadden, gewoon net als vorig jaar onze spullen op kamer 3 gegooid en aan de bar gaan hangen. Team Roet de Soleil zat er al. Na de hele verdere avond fijn ouwehoeren en bier drinken bleek dat de drie gasten, die de hele avond aan een tafeltje ouderwets zaten te scrabbelen, ook een Carbage Run Team vormden. Op onze vraag waarom ze heel de avond zaten te scrabbelen antwoorden ze: "Wat moet je anders?". Eh .. gewoon meeouwehoeren en bier drinken dachten wij. Dus ondanks het feit dat de barman eigenlijk al naar bed wilde toch nog een paar mooi getapte pilsjes genuttigd met z'n allen.

Na het ontbijt vanmorgen richting Hardenberg gereden waar alle teams verzamelden voor de start van de Carbage Run 2012. Heel Hardenberg en omstreken was weer uitgelopen om alle creaties te bewonderen. Ook Henk van team BelAngel (winnaar van de originaliteitsprijs 2011) kwam even kijken. Rond een uur of 10.00 de opdrachten ontvangen en vertrokken. Niet net als vorig jaar meteen plank gas gegeven, maar al snel ergens langs de kant gestopt om de opdrachten door te nemen en de hulplijnen thuis in te schakelen. Zoals het de eerste dag van de Carbage Run betaamt zijn het opdrachten waarvoor je de antwoorden toch eerst via internet moet zien te achterhalen. We zitten zo in Duitsland en dan is het gedaan met het mobiele internet en zijn we aangewezen op de plaatsen waar we wifi hebben (Mc. Donalds ofzo).

Inmiddels hebben we een drietal opdrachten gedaan en hebben we de snelweg verlaten.Volgens de landkaart in het originele BMW Serviceboekje uit 1992 zou er een klein slingerweggetje moeten lopen van Herzberg richting Halle (voor Leipzich) maar in de afgelopen 20 jaar hebben ze toch een snelweg aangelegd en vlak nadat we bij de Lidl vlees en broodjes hebben gekocht voor op de BBQ draaien we dus de snelweg weer op. "Wacht eens even" zegt John terwijl hij op de kaart aan het kijken is en het plaatsje Colditz heeft ontdekt. "Dat is toch met dat kasteel dat in de oorlog als gevangenis werd gebruikt of zoiets". Ik heb geen idee waar hij het over heeft, maar zet meteen koers richting Colditz. Onderweg staat nergens aangegeven dat het oh zo kleine plaatsje zo'n grote geschiedenis zou hebben. Maar eenmaal aangekomen doemt het kasteel op en na enig zoeken om er te komen parkeren we de auto op de parkplatz. Na wat foto's gemaakt te hebben en een praatje te hebben gemaakt met twee nederlandse stelletjes op vakantie (waarom eentje het ineens over likken aan roze dildo's had weet ik niet meer) zijn we op zoek gegaan naar een leuke plek om de BBQ aan te steken.

Uiteindelijk bracht een onverharde weg ons via een weiland, waarin twee buizerds werden opgeschrikt door een BMW met haaietanden, naar een mooi plekje aan het riviertje De Mulde. BBQ aan, vlees erop en lekker eten. Inmiddels is het 21.30 uur en staat de eindbestemming, de finish in Dresden, in de TomTom. Over een half uur zouden we er moeten zijn. Misschien komen we nog een Mc.Donalds tegen zodat we dit blogje nog kunnen plaatsen, anders wordt het morgen. Een pilsje zal er straks in elk geval wel ingaan.

Door: Martin
www.realmenrealcars.co.cc

Ik heb mijn wagen volgeladen

Gisterenavond nog een rondje rond de auto gelopen en alvast zoveel mogelijk ingeladen. Omdat we dit jaar op de Carbagerun-camping staan hebben we natuurlijk veel meer bij als vorig jaar. Twee tentjes, luchtbedden, slaapzakken etc. en we hebben al niet zoveel plaats in de Beamer. Toch weerhield dit  John niet om ook nog een complete pannenset, allesbrander, verlengsnoer en (dit jaar geen wegwerp maar) een echte barbecue in te laden (de kolen gooien we er nog wel ergens los tussen).

Met veel geweld de tegensputterende achterbak dichtgegooid die meteen wraak nam op de barbecue, getuige het geluid van afbrekende stukken metaal. Bij een nadere inspectie blijkt een opzetstuk voor het rooster te zijn afgebroken. Maar er zitten er nog 2 op en op een scheef hangend rooster blijven de hamburgers ook wel liggen. Ook de 12-volt koelbox geïnstalleerd zodat het bier en vlees lekker koel blijft tijdens de run.  Ik had er alvast een paar blikjes bier in gedaan (je moet toch even kijken of het werkt) en nadat Hertog Jan in z'n eigen race via onze slokdarmen, magen en dunne darmen de finish, zijnde ons bloed, had bereikt konden we constateren dat wij klaar zijn voor de Carbage Run 2012.

Door: Martin

www.realmenrealcars.co.cc