donderdag 30 mei 2013

En het was nog lang onrustig in het Mastbos

Vanavond, tijdens onze voorlopig laatste klusavond, moeten we het doen met alleen een potje witte verf en twee hele kleine penseeltjes die ik wederom op zolder had gevonden. John heeft zijn gereedschapkist eens lekker thuis gelaten. Met de witte verf gaan we de letters op de banden accentueren. Maar eerst een geluidshoorn testen. Ik ben heel de week op zoek geweest naar de meest belachelijke geluidjes (mp3tjes) en zeer benieuwd hoe die klinken uit de hoorn, die op het dak zou moeten komen. Behalve de hoorn testen we ook nog een huiskamer speaker. De hoorn valt namelijk ietwat tegen (niet hard genoeg volgens ons al denkt de buurt daar vanavond wellicht anders over) maar de woofer van de speaker is nadat een zooitje kippen "Old MacDonald had a farm" hebben getokt, helemaal gescheurd. Die kon het ook niet bolwerken. Conclusie; er moet een grotere hoorn komen.

Nadat de banden voorzien zijn van witte letters, gaan we met de verf nog nat de Beamer naar Galder brengen, naar onze sponsor Leo van Boxel van Autobedrijf Van Boxel. Leo, in Galder bekend als Dun Lee, gaat onder andere weer voor de APK zorgen. Eerst even tanken, want anders gaan we niet ver komen.

De route richting Galder, een dorp op zo'n 10 kilometer afstand van Breda, dat is uitgegroeid van een te verwaarloze nederzetting in de 10e eeuw tot een dorp met vandaag de dag krap 1000 inwoners, drie tapvergunningen en een heus autobedrijf dus, loopt dwars door het Mastbos, het bekendste en drukste bos bij Breda en een van de oudste bossen van Nederland, dat zijn naam dankt aan de vele grove dennenbomen die vroeger 'mastbomen' werden genoemd en ooit hout leverden voor het vervaardigen van masten voor de schepen van de VOC. Maar wat kan ons dat allemaal schelen? Helemaal niets, wij proberen alleen zonder door oom agent te worden gespot zo snel mogelijk bij Dun Lee te komen.

En waar vroeger een paardentram van de Ginnekensche Tramweg Maatschappij vredelievend door het Mastbos reed, trappelde de paarden onder de motorkap van de Beamer als een stel bezetenen, om alle diertjes in het bos de stuipen op het lijf te jagen. En dat is bijzonder goed gelukt, wat een geluid! Komt dat horen:

 
Bij Leo aangekomen constateren we dat er toch nog iets lekt bij de radiateur. Een extra klusje voor Leo dus. En dat de zojuist wit geverfde letters nog niet droog waren blijkt wel uit het feit dat ondanks dat de banden nu stil staan, ze er nog uit zien alsof ze met 100 kilometer per uur vooruit gaan.  De deur van het bedrijf staat nog open en er is nog een monteur aan het werk. "Ik verwacht Leo elk moment terug", zegt hij en daar was geen woord van gelogen want nog voordat hij is uitgesproken komt Leo strak in zijn wielrennerspak binnen fietsen, totaal bezweet en afgepeigerd alsof hij net maar liefst 60 kilometer gefietst heeft. "Ik heb net maar liefst 60 kilometer gefietst", zegt Leo. Oh, toch dus en terwijl Leo aan het bijkomen is schrijven wij nog even op wat hij verder nog moet doen. Wat wel zeer frappant is, is dat de trillingen waar we de afgelopen jaren zoveel last van hadden, tijdens de rit naar Galder, spontaan verdwenen blijken te zijn. Volgens Leo zou dat best kunnen komen omdat we (in plaats van de M3 velgen) nu alle vier de velgen en banden hebben vervangen door de normale velgen met de winterbanden. Ja, want breeeje baaandjes bla bla bla en speling hier en daar enz. enz, draagarmen zus en zo ....etc. etc. Afijn de expert aan het woord. Wij vertrouwen er weer helemaal op dat het goed komt. En, zoals te doen gebruikelijk, alles zo gratis mogelijk natuurlijk!  Na nog wat slap geouwehoer keren wij weer terug naar huis. We horen het wel als de Beamer klaar is.
 
Door: Martin

 
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten